چگونه مودم و شبکه خانگی خود را ایمن تر کنیم؟

این روزها در اغلب منازل می‌توان یک دستگاه مودم مشاهده کرد که شاید فقط یک دستگاه برای اتصال به اینترنت باشد، اما مودم‌ها را باید مهم‌ترین گجت الکترونیکی خواند، چراکه این ابزار به تمام گجت‌های موجود در خانه متصل شده و دروازه‌ی ورود به اینترنت است، از این‌رو مودم‌های مورد استفاده در منازل را می‌توان بهترین گزینه برای نفوذ توسط هکرها خواند.

این روزها وجود مودم ADSL در بسیاری از منازل به امری عادی تبدیل شده است؛ اغلب کاربران مودم را به عنوان وسیله‌ای ساده که می‌توان تنها برای اتصال به اینترنت از آن استفاده کرد، می‌شناسند، اما مودم به منزله‌ی مهم‌ترین گجتی است که می‌تواند در یک مکان وجود داشته باشد، چراکه مودم دروازه‌ی ورود به اینترنت و همچنین وسیله‌ای است که گجت‌های مختلفی به آن وصل می‌شوند، از این‌رو یکی از بهترین کانال‌ها برای نفوذ توسط هکرها است.

بسیاری از کاربران در منازل و کسب و کارهای کوچکی که از اینترنت استفاده می‌کنند، مودم‌ خود را با تنظیمات پیش فرض امنیتی استفاده می‌کنند که معمولا خطر نفوذ در سیستم آن‌ها را بیش از پیش افزایش می‌دهد. معمولا مودم‌ها نیز همچون بسیاری دیگر از گجت‌های موجود در دنیای فناوری از وجود روزنه‌های امنیتی زیادی رنج می‌برند که برای مثال می‌توان انواع باگ‌ها در فریمور، حساب‌های کاربری ثبت نشده برای نفوذ و بسیاری مشکلات دیگر اشاره کرد که هر یک می‌تواند به عنوان روزنه‌ای برای نفوذ افراد مورد استفاده قرار گیرد. هر چند بسیاری از این مشکلات توسط کاربران حل نمی‌شود، اما می‌توان تدابیری اندیشیده و تغییراتی در تنظیمات مودم ایجاد کرد تا هر هکری نتواند به سادگی در مودم و شبکه‌ی خانگی کاربران نفوذ کند.

از بکارگیری مودم‌های بی نام و نشان عرضه شده توسط ISP خودداری کنید

شماری از ISP‌ها مودم‌هایی را به کاربران عرضه می‌کنند که نام و نشانی ندارند. این مودم‌ها از نظر امنیتی در مقایسه با مودم‌هایی که در بازار موجود بوده و بصورت مستقیم توسط عرضه کننده ارائه می‌شوند، ضعیف‌تر هستند. معمولا این مودم‌ها از فریمورهای قدیمی‌تری استفاده می‌کنند که دارای روزنه‌های متعددی هستند، از این‌رو پیشنهاد می‌شود کاربران خود یک گزینه‌ی مناسب و معتبر را انتخاب کرده و خریداری کنند.

عوض کردن رمز عبور پیش فرض ورود به تنظیمات

 تمام مودم‌های عرضه شده به بازار از یک رمز عبور پیش فرض برای ورود به تنظیمات بهره می‌برند که اغلب نیز تغییری در آن نداده و همچنان از آن استفاده می‌کنند؛ همین موضوع باعث شده تا رمز عبور پیش فرض دستمایه‌ی نفوذهای بسیاری از جانب هکرها باشد. پس از راه‌اندازی مودم، اولین کاری که باید کرد، عوض کردن رمز عبور پیش فرض برای ورود به تنظیمات است.

قطع دسترسی به تنظیمات مودم از طریق اینترنت

برای اغلب کاربران دسترسی تنظیمات مودم از طریق اینترنت و خارج از شبکه‌ی داخلی مودم غیرضروری و بدون استفاده است، از این‌رو یکی از اصلی‌ترین اقداماتی که باید انجام داد، قطع دسترسی به تنظیمات مودم از طریق اینترنت یا غیرفعال کردن Remote Management است. در صورتی که وجود چنین قابلیتی ضروری باشد، می‌توان با راه‌اندازی VPN یا (ٰVirtual Private Network) کانالی امن برای دسترسی به شبکه‌ی داخلی و همچنین تنظیمات مبتنی بر وب مودم ایجاد کرد.

محدود کردن IP‌های درون شبکه که می‌توانند به تنظیمات مودم دسترسی داشته باشند

در صورتی که مودم یا روتر شما چنین امکانی را داشته باشد، بهتر است دسترسی به تنظیمات مودم را از یک IP خاص فراهم کنید که توسط DHCP به گجت‌های متصل شده به مودم اختصاص داده نمی‌شود. برای مثال در زمان تنظیمات مودم خود، DHCP یا Dynamic Host Configuration Protocol را به گونه‌ای تنظیم کنید تا از رنج ۱۹۲.۱۶۸.۱.۱۰ تا ۱۹۲.۱۶۸.۱.۲۰۰ اقدام به اختصاص IP کند و برای دسترسی به تنظیمات مودم نیز تنها ۱۹۲.۱۶۸.۱۰.۵ قادربه دسترسی به مودم باشد. با توجه به اینکه IP مورد نظر به صورت خودکار به هیچ گجتی اختصاص داده نمی‌شود، از این‌رو باید برای دسترسی به تنظیمات مودم، بصورت دستی IP را وارد کرد که عدم اطلاع از آن امکان نفوذ به تنظیمات را برای هر کسی که می‌خواهد به سیستم نفوذ کند، غیرممکن می‌کند.

دسترسی HTTPS به مودم را در صورت امکان فعال کرده و در زمان اتمام کار، حتما لاگ اوت کنید

 در زمان استفاده از مرورگر برای ورود به تنظیمات مودم بهتر است از حالت incognito یا private برای تغییر در تنظیمات استفاده کنید تا ردپایی را در مرورگر خود نظیر کوکی باقی نگذارید. همچنین تا حد امکان سعی کنید تا نام کاربری و رمزعبور تنظیمات مودم را نیز ذخیره نکنید.

آدرس IP دسترسی به تنظیمات مودم را تغییر دهید

تمام مودم‌های موجود در بازار دارای آدرسی پیش فرض برای ورود به بخش تنظیمات هستند که معمولا آدرس ۱۹۲.۱۶۸.۱.۱ می‌شود. برای بهبود امنیت می‌توان در زمان تنظیمات، آدرس پیش فرض دسترسی به تنظیمات مودم را نیز تغییر داد.

از یک رمزعبور پیچیده برای وای-فای و بهترین پروتکل ممکن استفاده کنید

WPA2 یا Wi-Fi Protected Access II بهترین پروتکل انتخابی در برابر WPA و WEP است که تاکنون بارها شاهد نفوذ هکرها در مودم‌هایی بوده‌ایم که از این پروتکل‌ها استفاده می‌کنند. در صورتی که مودم شما این امکان را دارد تا شبکه‌ی وای-فای موسوم به Guest ایجاد کنید، پس حتما از این گزینه استفاده کنید. ضمنا شبکه‌ی مخصوص مهمان‌ها نیز باید با یک رمزعبور و پروتکل WPA2 محافظت شود. این کار بدین منظور انجام می‌شود تا افرادی غیر از شما از این کانال به شبکه‌ی شما متصل شوند تا در صورت وجود بدافزار در گجت‌هایشان، نتوانند در شبکه‌ی شما تغییری ایجاد کنند.

قابلیت WPS را غیرفعال کنید

WPS را باید یکی از قابلیت‌هایی خواند که به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرد. WPS از طریق کلید فیزیکی تعبیه شده در پشت یا زیر مودم یا از طریق عبارتی که زیر مودم نوشته شده، امکان برقراری ارتباط با انواع گجت‌ها را بدون نیاز به وارد کردن رمز عبور فراهم می‌کند. WPS را باید یکی از شناخته شده‌ترین و معروف‌ترین نقاط ضعفی خواند که در سال‌های اخیر بسیاری از مودم‌ها با آن دست به گریبان بوده و از این‌رو باعث هک شدن وای-فای شماری از کاربران شده‌اند. برای اینکه خیالمان از بابت این موضوع راحت باشد بهتر است در صورتی که از WPS‌ پشتیبانی می‌شود، این قابلیت غیرفعال باشد.

دسترسی به سرویس‌های مودم را از طریق اینترنت محدود کنید

روی مودم‌ها و روترها سرویس‌هایی وجود دارند که شاید هیچ وقت از آن‌ها استفاده نکنید. برای مثال می‌توان به Telnet، UPnP (Universal Plug and Play)، SSH (Secure Shell) و HNAP (Home Network Administration Protocol) اشاره کرد که بهتر است دسترسی آن‌ها از طریق اینترنت قطع شود. با استفاده از سرویس‌هایی نظیر Shield Up می‌توانید با اطلاع از IP مودم پورت‌های باز مودم خود را مورد بررسی قرار داده و حتی سرویس UOnP مودم خود را بصورت جداگانه اسکن کنید.

فریمور مودم خود را بروز نگه دارید

شماری از مودم‌ها امکان بروزرسانی خودکار فریمور را در اختیار کاربران قرار می‌دهند، حال آنکه شماری از مودم‌ها این قابلیت را بصورت چک کردن دستی برای کاربران امکان پذیر می‌کنند. در صورتی که مودم شما هیچ یک از قابلیت‌های اشاره شده را نداشت، می‌توانید بصورت دستی در سایت تولیدکننده‌ی مودم خود با استفاده از نام و مدل مودم، به جستجوی فریمور دستگاه خود بپردازید.

در صورتی که علاقه دارید تا شرایط ویژه‌تر و تنظیمات تخصصی‌‌تری را برای بالا بردن امنیت در مودم یا روتر خود به کار برید، می‌توانید مواردی را که در ادامه اشاره می‌کنیم نیز مورد توجه قرار دهید.

تقسیم بندی شبکه یا VLAN بندی

شماری از روترهای عرضه شده به بازار این قابلیت را در اختیار کاربران قرار می‌دهند تا VLAN (Virtual Local area networls) مختلفی را در شبکه‌ی داخلی تعریف کنند. با استفاده از VLAN‌ می‌توانید گروه کاربران یا گجت‌های خاصی را مقرر به استفاده از یک شبکه‌ی خاص کنید. برای مثال با توجه به اینکه گجت‌های مرتبط با اینترنت اشیا هنوز در اول راه بوده و باگ‌های زیادی دارند، از این‌رو می‌توانید VLAN خاصی را برای ارتباط این گجت‌ها اختصاص دهید. همچنین امکان استفاده از این قابلیت در جهت اختصاص یک شبکه‌ی خاص برای ارتباط گوشی‌های هوشمند نیز وجود دارد. با توجه به اینکه بسیاری از گجت‌های اینترنت اشیا قابلیت کنترل از طریق گوشی هوشمند را نیز دارند، با استفاده از VLAN بندی این ارتباط از طریق شبکه‌ی داخلی برقرار نشده و از طریق اینترنت ارتباط برقرار می‌شود.

مک فیلتر یا دسترسی با استفاده از آدرس فیزیکی

اغلب مودم‌های موجود در بازار از این ویژگی پشتیبانی می‌کنند. با استفاده از قابلیت مک فیلتر تنها گجت‌هایی می‌توانند پس از وارد کردن رمز عبور وایرلس از اینترنت استفاده کنند که آدرس فیزیکی کارت شبکه‌ی گجت آن‌ها در لیست قسمت مک فیلتر مودم ثبت شده باشد، از این رو در صورتی که رمز عبور شبکه‌ی بی‌سیم نیز هک شده باشد، هیچ گجتی قادر به استفاده از اینترنت و اتصال به مودم نخواهد بود.

استفاده از پورت فورواردینگ همراه با فیلتر IP

در صورتی که سرویس‌هایی روی رایانه‌هایی دارید که باید از اینترنت به آن‌ها دسترسی داشته باشید، باید از پورت فورواردینگ استفاده کنید. بسیاری از نرم‌افزار‌ها سعی می‌کنند تا پورت‌هایی را با استفاده از UPnP در روتر بصورت خودکار ایجاد کنند که این روش همیشه امن نیست. در صورتی که UPnP روی مودم غیرفعال باشد، باید رول‌های مورد نظر را بصورت دستی در روتر وارد کرد. برای این کار باید IP منبع را به پورتی اختصاص داد تا از طریق آن بتوان به یک سرویس درون شبکه دسترسی پیدا کرد. برای مثال در صورتی که می‌خواهید به FTP Server کامپیوتر خود در منزل دسترسی داشته باشید، می‌توانید یک رول برای Port Forwarding در روتر برای پورت ۲۱ ایجاد کنید و اجازه‌ی دسترسی را فقط برای IPهای محل کار خود صادر کنید.

استفاده از فریمورهای شخصی شده به جای فریمورهای استاندارد کارخانه‌ای

علاوه بر فریمورهایی که کمپانی‌های تولیدکننده‌ی گوشی‌های هوشمند بصورت پیش فرض منتشر می‌کنند، می‌توان از فریمورهای شخصی سازی شده‌ای نیز استفاده کرد که مبتنی بر لینوکس هستند. از جمله‌ی این فریمورها می‌توان OpenWRT، DD-WRT و Asuswrt-Merlin اشاره کرد که جزو محبوب‌ترین فریمورهای شخصی سازی شده برای مودم‌ها و روترها هستند. این فریمورها معمولا قابلیت‌های بیشتری را در اختیار کاربران قرار می‌دهند، همچنین توسعه دهندگان این فریمورها روزنه‌های امنیتی را با سرعت بیشتری رفع کرده و از این‌رو مشکلات سیستم خیلی سریع‌تر حل می‌شود. با توجه به اینکه بیشتر علاقمندان به سراغ چنین فریمورهایی می‌روند، از این‌رو به دلیل محدود بودن استفاده از این فریمورها، شانس انجام حملات برعلیه کاربرانی که از این فریمورها روی مودم‌های خود استفاده می‌کنند نیز کمتر است. البته باید به این نکته توجه داشت که استفاده از فریمورهای شخصی شده نیازمند داشتن اطلاعات فنی است تا بتوان به درستی اقدام به لود و نصب فریمور کرد.

آیا شما تجربه‌ی هک شدن مودم خود را داشته‌اید؟

مریسا میر همچنان محبوب ‌تر از مدیران عامل سابق یاهو است

مریسا میر، مدیر عامل کنونی یاهو، هنوز هم محبوب‌ترین مدیرِ این شرکت محسوب می‌شود. هرچند که در دوران مدیریت میر، این شرکت با شکست‌هایی روبرو شد اما،از نظر کارمندان یاهو، او همچنان یکی از باصلاحیت‌ترین مدیران این شرکت بوده است.

ممکن است روزهای آتی آخرین روزهای حضور وی در جایگاه مدیرعاملی شرکت یاهو باشد، اما بر طبق اطلاعات سایت Glassdoor، او محبوب‌ترین مدیر عامل یاهو بوده است.

امتیاز تایید او به عنوان مدیر عامل، توسط کارمندان ناشناس Yahoo در سایت Glassdoor به ثبت رسید، که در حال حاضر او دارای امتیاز ۶۷ درصد از لحاظ صلاحیت مدیریت است. امتیاز او در مقایسه با سه مدیر پیشین یعنی اسکات تامپسون، کارول بارتز، و جری یانگ در هنگام خروج از یاهو، بالاتر بوده است. (در این ارزیابی راس لوینسون که تنها مدیر عاملی موقت برای یاهو بود، در نظر گرفته نشد.)

البته این امتیاز از زمان آغاز به کارِ میر در یاهو در سال ۲۰۱۲، که ۹۹ درصد بوده، کاهش زیادی داشته و باید گفت این کمترین امتیاز او تا به امروز بوده است. این امتیاز در ۴ سال اخیر به تدریج کم شده است.

این امتیازات برحسب بازتابِ کاملی از عملکرد او در زمان مدیریت یاهو است. در ابتدا هنگامی که او در سال ۲۰۱۲ در یاهو مشغول به کار شد، یاهو با هیجانی دوباره روبرو شد و افرادی بسیار با استعداد را از سرتاسر دنیا جذب کرد. اما پس از چند پروژه ناموفق و متوقف شدن رشد یاهو، این شرکت دوباره قدرتِ خود را از دست داد و با قیمت ۴.۸ میلیارد دلار به ورایزون فروخته شد. انتظار می‌رفت که در این شرایط وی یاهو را ترک کند اما به نظر می‌رسد او فعلا برنامه‌ای برای رفتن از یاهو ندارد.

افت یاهو

شاید دلیل کاهش این رتبه بندی مسائلی باشد که کارمندان یاهو در بررسی شرکتِ خود، بیان می‌کنند. عدم رهبری و مدیریت صحیح اصلی‌ترین دلیل ناموفق بودن این شرکت بوده است. تعداد آرایی که امیدوار به بهبود اوضاع این شرکت بودند، ۲۷ درصد کاهش یافته است، البته این مقدار در دو سال اخیر به نصف رسیده است. به نظر نمی‌رسد که یاهو پیشرفت چشمگیری داشته باشد، حداقل تا زمانی که عضوی از Verizon است. رتبه تایید مدیر عامل ورایزون ۶۷ درصد است که به رتبه میر بسیار نزدیک است. رتبه بندی شرکت، ۳.۴ و رتبه مدیریت ارشد، ۲.۷ هستند که بسیار مشابه رتبه یاهو است.

جدول کامل را می‌توانید در اینجا مشاهده کنید:

FTP چیست؟ آشنایی با پروتکل انتقال فایل

FTP یکی از پروتکل‌های پراستفاده در توسعه‌ی وب بوده که آشنایی با این پروتکل و آگاهی از سازوکار آن برای افراد فعال در حوزه‌ی مفید است.

اگر با متخصصان فناوری، علی‌الخصوص توسعه‌دهندگان وب کار کرده باشید، احتمالاً عبارت «FTP» را به وفور شنیده‌اید. شاید تا حدودی با کاربردها و اصطلاح FTP آشنا باشید. اما FTP چیست؟ در ادامه با زومیت همراه باشید.

ابتدا بهتر است با تعریف پروتکل آشنا شویم. بر اساس تعریف ویکی‌پدیا،

یک پروتکل به تعریف قالب و ترتیب مبادله پیام‌ها بین دو یا بیش از دو موجودیت ارتباطی می‌پردازد. به زبان ساده پروتکل یک قرارداد درباره نحوه‌ی مبادله‌ی اطلاعات در جامعه‌ی شبکه‌های کامپیوتری است و نوع عملیات لازم برای ارسال یا دریافت یک پیام را نیز مشخص می‌کند.

به طور ساده، FTP یک راه برای انتقال فایل‌ها به صورت آنلاین است. شاید با این تعریف، به وب‌سایت‌هایی که در مرورگرهای خود و در اینترنت می‌بینید فکر کنید. اما باید توجه داشته باشید که مرورگرها تنها از پروتکل HTTP استفاده می‌کنند، اما پروتکل‌های زیادی هستند که در کنار یکدیگر بستر اینترنت را تشکیل می‌دهند. برای مثال IMAP و POP، دو پروتکلی هستند که در ایمیل‌ کلاینت‌ها برای دریافت و ارسال پیام‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند و یا XMPP پروتکلی است که برای ارسال و دریافت پیام‌های فوری (Instant Messages) به کار گرفته می‌شود و همچنین DNS یا Domain Name Service، پروتکلی برای ترجمه‌ی نام دامنه به IP آدرس است.

به همین ترتیب، FTP یا File Transfer Protocol نیز یک پروتکل محسوب می‌شود. FTP به عنوان یکی از قدیمی‌ترین پروتکل‌هایی است که تا به امروز مورد استفاده گرفته است و یکی از آسان‌ترین راه‌ها برای انتقال فایل‌ها محسوب می‌شود. یک سرور FTP، فولدرها و زیرفولدرهایی را برای انتقال فایل در دسترس کاربر قرار می‌دهد. کاربران به کمک اطلاعات کاربری به این سرور متصل شده و از طریق نرم‌افزارهای مختلف امکان دانلود فایل از سرور و به همین ترتیب آپلود به سرور را پیدا می‌کنند.

بسیاری از کاربران هیچ‌گاه یک سرور FTP ندارند. اما اگر شما صاحب یک وب‌سایت هستید، سرور FTP یک ابزار ضروری و کارآمد برای شما محسوب می‌شود. از آنجا که FTP یک سرویس پایه‌ای و مهم در وب است، حتی اگر توسعه‌دهنده‌ی وب نیستید، آشنایی با آن مفید و کاربردی است. در ادامه‌، اطلاعاتی که لازم است به عنوان یک کاربر اینترنتی درباره FTP و کاربرد آن بدانید، آمده است.

FTP چه کاربردی دارد؟

FTP، برای توسعه‌دهندگان وب، ابزاری است برای انتقال فایل‌ها از کامپیوتر محلی به سرور میزبان وب‌سایت. برای مثال اگر شما بخواهید سیستم مدیریت محتوا WordPress را بر روی سرور میزبان نصب کنید، برای انتقال فایل‌ها بین سرور و کامپیوتر به FTP نیاز خواهید داشت.

FTP در مواردی هم برای به اشتراک‌گذاری فایل‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای مثال کاربری پس از آپلود فایل در سرور FTP، لینک دسترسی به آن را در اختیار سایر کاربران قرار می‌دهد. اگرچه این روش به اشتراک‌گذاری در دنیای سرویس‌های ابری متداول نیست اما برخی کاربران ترجیح می‌دهند تا با ایجاد میزبان (Host) برای فایل‌ها در سرور خانگی خود، سرویس FTP خود را راه‌اندازی کنند.

FTP به چه شکل است؟

به طور پیش فرض، FTP مشابه سایر فایل‌های ذخیره شده بر روی رایانه و با ساختاری شبیه به فولدر است. به گونه‌ای که به راحتی می‌توان آن را مرور کرده و مشاهده کرد. برای آشنایی بیشتر با این تعریف، می‌توانید یکی از سرورهای FTP را ببینید. برای مثال، شرکت ادوبی (Adobe) پیشنهاد می‌کند تمام کاربرانی که دارای کلید محصول (Product Key) معتبر بوده و CD نصب را از دست داده‌اند، نرم‌افزارهایشان را از طریقسرور FTP شرکت ادوبی، دانلود کنند.

مرورگرهایی مانند گوگل کروم و موزیلا فایرفاکس امکان دسترسی و مشاهده‌ی سرورهای FTP (بدون امکان آپلود فایل) را نیز برای کاربران فراهم می‌کنند. به این ترتیب مرور سرورهای FTP آسان‌تر خواهد بود. شرکت‌ها و مؤسسات زیادی هستند که سرورهای FTP را در اختیار کاربران قرار می‌دهند. همین در دسترس بودن، باعث کاهش امنیت این نوع سرورها می‌شود. چرا که به مرورگر زمان، سرور مملو از فایل‌های ناقص، آلوده و بعضاً خطرناک می‌شود. از این رو بیشترین کاربرد FTP، آپلود فایل مثلاً از کامپیوتر شخصی به سرور محل کار است. البته همان‌ گونه که پیشتر نیز اشاره شد، این کاربرد هم با ظهور سرویس‌های ابری محبوبیت خود را از دست داده است.

آیا FTP ایمن است؟

در طراحی و پیاده‌سازی خیر. عمر پروتکل FTP به سال ۱۳۵۰ باز می‌گردد، یعنی زمانی که هنوز صحبتی از امنیت سایبری به میان نیامده بود. این مسأله به آن معنا است که ارتباط‌ها و تراکنش‌ها در پروتکل FTP رمزنگاری (Encrypted) نمی‌شوند. از این رو اگر کسی به مسیر ارتباطی FTP دسترسی پیدا کند به راحتی می‌تواند تراکنش‌ها را شنود کرده و در صورت لزوم آنها را دریافت کند.

به همین دلیل است که کاربران FTP اکنون از FTPS استفاده می‌کنند. FTPS دقیقاً مشابه FTP است، با این تفاوت که همه چیز در آن رمزنگاری شده است و بر همین اساس جاسوس‌ها، خراب‌کار‌ها و یا هر کاربر غیرمجاز دیگر در صورت دسترسی به فایل‌ها نیز نمی‌توانند از آن‌ها استفاده کنند. امروزه شرکت‌ها ضمن خودداری از انتقال اطلاعات رمزنگاری نشده، به جای سرویس FTP، سرویس امن FTPS را ارائه می‌دهند.

بهترین کلاینت (نرم‌افزار)‌های FTP کدامند؟

نرم‌افزارهای زیادی برای کار با سرورهای FTP وجود دارند. در این میزان نرم‌افزارهایی مانند WinSCP یا CyberDuck یا FileZilla و یاFireFTP در زمره‌ی بهترین نرم‌افزار‌های FTP هستند.

چگونه می‌توان سرور FTP شخصی راه‌اندازی کرد؟

علاوه بر کامپیوتر‌ خانگی، تبلت یا گوشی هوشمند را نیز می‌توان به یک سرور FTP تبدیل کرد. برای راه‌اندازی یک سرور FTP، کاربران ویندوز تنها باید نرم‌افزاری مانند FileZilla Server را دانلود کنند.

اما کاربران مک به نرم‌افزارهای واسطه نیاز ندارند. در پنجره System Preferences وارد بخش Sharing شده و گزینه Remote Login را فعال کنید. این تغییر، یک سرور FTPS را بر روی مک شما فعال خواهد کرد. به این ترتیب، یک راه امن برای به اشتراک‌گذاری فایل‌ها با کاربران ایجاد می‌شود.

برای مرور سرور و دانلود فایل‌های موجود در سرور FTP، کاربران باید یک کلاینت یا نرم‌افزار FTP را بر روی کامپیوتر خود نصب کرده و در پایان به کمک آی‌پی آدرسی که شما به عنوان سرور FTP تنظیم کردید به سرور FTP شما متصل شوند.

توجه داشته باشید که:

۱- برای دسترسی به فایل‌ها از شبکه‌ای خارج از شبکه‌ خانگی باید Port Forwarding را بر روی روتر خود تنظیم کنید.
۲- اگر می‌خواهید یک سرور FTP آنلاین و در دسترس راه‌اندازی کنید، رمزنگاری فایل‌ها یک ویژگی خوب محسوب می‌شود.

آیا سابقه‌ی راه‌اندازی یا به کارگیری سرور FTP را داشته‌اید؟ تجربیات خود را در این زمینه با ما و دوستانتان به اشتراک بگذارید.

با این تنظیمات، حساب گوگل خود پس از مرگ را کنترل کنید!

گوگل در بخش تنظیمات حساب کاربری خود تهمیداتی اندیشیده است تا کاربر بتواند برای حساب خود، پس از مرگ هم برنامه‌ریزی کند.

آیا می‌خواهید عکس‌های خانوادگی خود را پس از مرگ به اشتراک بگذارید اما نمی‌دانید چه تاریخی برای این تنظیمات لحاظ کنید؟ این کار با ویژگی Inactive Account Manager در گوگل شدنی است. در ادامه با ما همراه باشید تا بدانید چگونه حساب گوگل خود را پس از مرگ، زنده نگه دارید!

چگونه می‌توانید اطلاعات گوگل خود را پس از مرگ مدیریت کنید؟

شاید فکر کردن به این موضوع چندان خوشایند به نظر نیاید، اما به هر حال یک روز شما خواهید مرد و دستتان از قلمروی دنیای آنلاین هم کوتاه خواهد شد. در چنین روزهایی، اکانت‌های آنلاین می‌توانند حاوی اطلاعاتی باشند که ممکن است تمایل به باقی ماندن آن‌ها داشته باشید.

حساب کاربری شما قابلیتی به نام “Inactive Account Manager” دارد. اگر چه، این ویژگی، چندین سال است که وجود دارد، اما عملا در میان کاربران گوگل ناشناخته باقی مانده است. از این رو خیلی از افرادی که حساب کاربری گوگل دارند از چنین قابلیتی بی‌خبر هستند.

Inactive Account Manager همان چیزی است که طرفداران فیلم‌های جاسوسی قدیمی و تریلرهای روانشناسانه، آن را به عنوان "تغییر وضعیت به حالت مرده" تلقی می‌کنند. از این رو چنانچه تا یک مدت زمان X که خود تعیین کرده‌اید، وارد حساب گوگل خود نشوید سرورهای گوگل به طور خودکار داده‌های مورد نظر شما را با افراد انتخابی شما به اشتراک می‌گذارند. ضمن این که می‌توانند بنا بر خواسته‌ی شما، حساب کاربری را پس از مدت زمان X حذف کنند.

به این ترتیب می‌توانید اطمینان حاصل کنید که مواردی مثل عکس‌های خانوادگی ذخیره شده در Google Photos در دسترس خانواده‌ی شما قرار می‌گیرند، همسر شما برای مدیریت کسب و کار می‌تواند به اطلاعات تماس شما دسترسی کامل پیدا کند یا فرد مورد نظرتان به حساب شما پس از مرگ یا ناتوانی فیزیکی دسترسی خواهد داشت.

راه‌اندازی Inactive Account Manager

برای تنظیم Inactive Account Manager، مطمئن شوید که وارد حساب گوگل خود شده‌اید. سپس وارد این صفحه شوید.

در صفحه‌ی باز شده روی دکمه‌ی Setup کلیک کنید.

تمام مراحل راه‌اندازی در یک صفحه قرار گرفته‌اند، اما در این توضیحات هر بخش به صورت جدا بررسی خواهد شد. نخستین بخش، "به من اطلاع بده" یا Alert me است.

در اینجا حتما لازم است که شماره تلفن همراه خود را وارد کرده و کد امنیتی ارسال شده توسط گوگل را وارد کنید.

علاوه بر این، بهتر است آدرس ایمیل دیگری (به غیر از جیمیل مربوط به حساب کاربری) را که استفاده‌ی مداوم از آن دارید در فهرست آدرس‌های ایمیل وارد کنید.

در مرحله‌ی بعد یک مهلت زمانی تعیین می‌کنیم.

این مهلت زمانی حداقل ۳ ماهه و حداکثر ۱۸ ماهه است و فارغ از انتخاب مدت زمان مورد نظر، یک ماه مانده به پایان آن گوگل شما را مطلع خواهد کرد.

در مرحله‌ی بعد که Notify contacts and share data است، دو بخش adding trusted contacts وSet auto-response in Gmail وجود دارد. شما می‌توانید تا ۱۰ تماس مورد اعتماد خود را در این قسمت وارد کرده و درجه‌ی میزان دسترسی هر یک را مشخص کنید. برای افزودن اطلاعات تماس روی گزینه‌ی Add trusted contact کلیک کنید.

سپس آدرس ایمیل‌های آن‌ها را وارد کنید. چنانچه می‌خواهید مشخص کنید که چه اطلاعاتی با فرد انتخاب شده به اشتراک گذاشته شود گزینه یShare my data with this contact را با چک‌مارک فعال کنید. سپس بر روی Next کلیک کنید.

در مرحله‌ی بعد لازم است که شماره تماس افراد انتخاب شده را وارد کنید. از این بابت نگران نباشید. چرا که قرار نیست آن‌ها از انتخاب شدن خود توسط شما مطلع شوند و بعدا در این باره با شما در مورد مرگ و وصیت‌نامه! گفتگو کنند. سپس باید مشخص کنید که کدام بخش از اطلاعات شما با آن‌ها به اشتراک گذاشته شود. پیشنهاد می‌دهیم که روی این بخش با وسواس بیشتری متمرکز شوید و سریع گزینه‌ی Select all را انتخاب نکنید. شاید خیلی از ما عکس‌های خود را در Google Photo با کمال میل با خویشاوندان خود به اشتراک بگذاریم اما ترجیح دهیم که تاریخچه‌ی جستجوهای ما خصوصی باقی بماند. پس از انتخاب گزینه‌های مورد نظر، روی Next کلیک کنید.

در مرحله‌ی نهایی راه‌اندازی، پیامی برای مخاطبان مورد انتخاب خود می‌نویسید. این مرحله، اختیاری نیست و باید حداقل پیامی در حد یک خط با درج موضوع وارد کنید.

پس از نوشتن متن پیام، روی گزینه Save‌ کلیک کنید و همین مراحل را برای تماس‌های بعدی تکرار کنید.

چنانچه مایل باشید می‌توانید یک پیام خودکار، راه‌اندازی کنید و پیامی به همه‌ی اعضای موجود در فهرست گوگل خود ارسال کنید. فرض کنید یک کسب و کار کوچک داشته‌اید که از طریق جیمیل سفارش‌های مربوط به آن را دریافت می‌کردید. در این حالت می‌توانید یک سیستم پاسخ گوی خودکار راه‌اندازی کنید که به مشتریان اطلاع دهد این کسب و کار به دلیل فوت شما! تعطیل شده است.

گام آخر مهم‌ترین مرحله است: مشخص کردن این که حساب کاربری گوگل شما پس از پایان یک مهلت زمانی مقرر، پاک شود.

از آنجا که هیچ گزینه‌ای مبنی بر حذف بخشی از داده‌ها وجود ندارد، در این تصمیم‌گیری باید دقت بیشتری به خرج دهید. برای مثال نمی‌توانید انتخاب کنید که تاریخ جستجو و ایمیل شما حذف شود اما محتوای آپلود شده در یوتیوب و پست‌های Blogger دست نخورده باقی بماند. در واقع انتخاب این حالت، همان "تغییر وضعیت به حالت مرده" است!

پس از این که تمام گزینه‌ها را انتخاب کردید ، برای فهرست مورد اعتماد خود یادداشت نوشتید و متن پاسخ خودکار ایمیل‌های ارسالی را آماده کردید، روی دکمه Enable کلیک کنید تا فرآیند راه‌اندازی تکمیل شود.

در صورت کامل شدن روند، صفحه نمایش به این شکل ظاهر خواهد شد:

در صورتی که بخواهید، می‌توانید گزینه‌ی ایمیل یادآوری را غیر فعال کنید. اما فعال بودن این گزینه مفید خواهد بود. چرا که با یادآوری آن می‌توانید به بخش ویرایش تنظیمات وارد شوید و در صورت تمایل، این تنظیمات را غیرفعال کنید.

بنابراین، با یک نگرش آینده محور می‌توانید اطلاعات گوگل خود را حتی وقتی که در این دنیا نیستید، امن نگه دارید!

چگونه تگ خودکار فیس بوک را غیرفعال کنیم؟

فیس بوک به دو روش شما را شناسایی می‌کند و اطلاعات تصاویر شما را ذخیره و زمانی‌که می‌خواهید تگ کنید، پیشنهاد می‌دهد

بعد از اینکه یک قاضی قانونی مبنی بر اینکه کاربران شبکه‌های اجتماعی می‌توانند به دلیل استفاده بعضی از این شبکه‌ها از چهره‌هایشان (که در پایگاه داده خود ذخیره کرده‌اند) از آنها شکایت کنند، وضع کر، فیس بوک با مشکلاتی مواجه شد.

مسئله این است که فیس بوک به دلیل ذخیره کردن چهره‌ها٬ از طریق تگ پیشنهادیش این امکان را به مردم می‌دهد که دوستانشان را در عکس‌ها تگ کنند.

به هنگام آپلود عکس این انتخاب را دارید که گرینه‌ی پیشنهاد تگ را غیر‌فعال کنید اما این کار باید برای تک تک عکس‌ها به صورت جداگانه انجام گیرد.

از آنجایی‌که فیس بوک این داده‌های بیومتریک را بدون اجازه صریح کاربران گرداوری کرده شاکیان معتقدند که این شبکه به حریم کاربر تجاوز می‌کند. اما امکان غیر فعال کردن پیشنهاد تگ از روش زیر وجود دارد:

در ابتدا به settings رفته و گزینه‌ی Timeline and Tagging را انتخاب کنید.

سپس نوار اسکرول را پایین برده تا به قسمت tag suggestions برسید.

گزینه Friends را به No One تغییر دهید.

بر طبق مرکز کمک (Help Center)فیس بوک٬ شما از این دو روش شناسایی می‌شوید:

اطلاعات موجود در مورد عکس‌هایی که شما در آنها تگ شده اید.

زمانی‌که شما در عکسی تگ می‌شوید یا برای پروفایل خود عکسی می‌گذارید٬ ما تگ‌ها را با حساب کاربری(اکانت) شما ربط می‌دهیم و وجه اشتراک این عکس‌ها را با هم مقایسه می‌کنیم و در نهایت خلاصه‌ای از این مقایسه را ذخیره می‌کنیم. اگر شما هرگز در عکسی در فیس بوک تگ نشده اید یا در عکس‌های خودتان هرگز تگ نکرده‌اید٬ ما دیگر هیچ اطلاعاتی از شما نخواهیم داشت.

مقایسه‌ی عکس‌های جدید شما با اطلاعات ذخیره شده در مورد عکس‌هایی که شما در آنها تگ شده اید.

ما با اسکن کردن عکس‌های دوست شما و مقایسه‌ی آن با اطلاعاتی که از عکس پروفایلتان و دیگر عکس‌هایی که شما در آنها تگ شده‌اید٬ می‌توانیم پیشنهاد تگ شدنتان را به دوستتان بدهیم.

آرشیو اینستاگرام در اختیار عموم کاربران قرار گرفت

حدود یک ماه پیش اینستاگرام ویژگی جدیدی به نام Archive را معرفی کرد که کاربران به واسطه آن می توانند به جای حذف کردن پست های خود، آن ها را آرشیو کنند.
 
قابلیت Archive پست های دلخواه شما را بایگانی می کند، و انجام این کار، آن پست دیگر در صفحه شما قابل مشاهده نیست و البته در زمان دلخواه می توانید پست آرشیو شده را  دوباره به صفحه شخصی خود باز گردانید

همانطور که در تصویر زیر مشاهده می کنید، علامت ساعت در بالای سمت راست صفحه اضافه شده است و می توانید پست هایی که از دید دیگر کاربران پنهان کرده اید (آرشیو) را در آنجا مشاهده کنید.
 
قابلیت Archive که فقط برای برخی از کاربران فعال شده بود، از امروز استفاده از این قابلیت برای عموم کاربران در سراسر جهان امکان پذیر است.

.

گوشی‌های هوشمند چگونه آلوده به ویروس می‌شوند؟

امروزه گوشی‌های هوشمند به دلایل مختلف ممکن است به ویروس آلوده شوند. آگاهی از ویروسی شدن گوشی می‌تواند به مقابله با ویروس‌ها کمک کند.

 ‌ ویروسی شدن گوشی ممکن است به دلیل استفاده از اینترنت یا دانلود یک اپلیکیشن و نصب آن برروی گوشی سبب آلوده شدن آن شده باشد. کاربران در چنین مواقعی باید سریعا برای مقابله با آنها اقدام کنند، به همین دلیل همواره به کاربران توصیه می‌شود که از یک آنتی‌ویروس برای مقابله با ویروس استفاده کنند، اما پیش از آن باید بدانند که چه علائمی نشان می‌دهد که دستگاه‌هشان به ویروس آلوده شده است.

با توجه به اینکه شبکه‌های اجتماعی معمولا از تبلیغات استفاده نمی‌کنند، این موضوع راهی برای آگاهی از ویروسی شدن گوشی است. سایت‌های متنوعی در اینترنت وجود دارد که استفاده از آنها سبب ویروسی شدن گوشی‌ها خواهد شد. اگر می‌خواهید مطمئن شوید که گوشی شما ویروسی شده یا خیر، می‌توانید سایت‌های شبکه‌هایی مانند توییتر را باز کنید، اگر در پروفایلتان تبلیغاتی را مشاهده کردید باید تقریبا به ویروسی شدن گوشی خود پی ببرید، زیرا این سایت‌ها عموما تبلیغات غیرضروری نداشته‌اند.

خالی شدن سریع باتری یکی دیگر از نشانه‌های ویروسی شدن گوشی است. اگر گوشی به یکباره شارژ خالی می‌کند باید حدس بزنید که گوشی ویروسی شده است، زیرا وجود ویروس‌ها موجب می‌شود که حجم پشتیبانی باتری گوشی کم شود و هنگامی که نرم‌افزار مخربی وارد گوشی شما می‌شود، حافظه گوشی شما به صورت متداوم در حال کار است که در نهایت سبب می‌شود باتری گوشیتان زودتر از گذشته خالی شود.

داغ شدن گوشی نیز از دیگر نشانه‌های گوشی‌های ویروسی است. امروزه داغ شدن گوشی در زمان‌های طولانی امری طبیعی به نظر می‌رسد، اما باید توجه داشته باشید که اگر در وضعیت عادی و زمانی که زیاد با گوشی کار نمی‌کنید، متوجه داغ شدن بیش از حد گوشی شدید، احتمال ویروسی شدن گوشی شما وجود داشته است، زیرا برخی از ویروس‌ها سبب می‌شوند که بیش از اندازه طبیعی از CUP گوشی استفاده شود، درنهایت با داغ شدن غیرطبیعی گوشی روبه‌رو می‌شوید.

روزانه برنامه‌های مخرب زیادی وجود دارند که هرچه در گوشی به دنبال آنها بگردیم، نمی‌توانیم به آنها دسترسی پیدا کنیم. اگر برای حذف آنها با مشکل روبه‌رو شدید، حتما گوشی خود را در وضعیت Safe mode قرار بدهید و بعد از آن گوشیتان را یک بار خاموش و روشن کنید و دکمه کم و زیاد کردن گوشی را فشار دهید تا لوگو برای شما نشان داده شود و در نهایت شما در حالت Safe mode قادر هستید برنامه مخرب را پیدا و سپس آن را حذف کنید.

غیرفعال‌سازی بخش جست‌وجوی گوشی و منوی دسترسی سریع می‌تواند به دلیل ویروسی بودن گوشی باشد. البته به صورت قطعی نمی‌توان در مورد این موضوع نظر داده و گفت در چنین وضعیتی حتما گوشی به ویروس آلوده شده است، اما این امکان وجود دارد که آلوده شدن گوشی به ویروس سبب ایجاد چنین مشکلاتی شود.

ریست شدن ناگهانی وای‌فای می‌تواند دلیل دیگری مبنی بر ویروسی شدن گوشی باشد. در گوشی‌های اندرویدی ممکن است به یکباره با روشن شدن ناخواسته جی‌پی‌اس روبه‌رو شویم اما نمی‌توانیم این مورد را دلیل ویروسی شدن گوشی خود بدانیم. در صورتی که اگر به شکل ناگهانی متوجه شدید که وای فای گوشی از کار افتاده می‌توانید به ویروسی شدن شک کنید و برای این که از شر این موضوع رها شوید باید گوشی را ریست کنید.

طولانی شدن زمان بوت اندروید نیز ممکن است به دلیل ویروسی شدن گوشی باشد. این امکان وجود دارد که بعد از مدتی استفاده از گوشی متوجه شوید سرعت آن کم شده است یا مثلا برای بوت شدن گوشی اندرویدی زمان زیادی صرف شود. در این صورت می‌توانید به ویروسی شدن گوشی خود شک کنید البته پیش از آن حتما از میزان حافظه و مموری خود اطلاع پیدا کنید.

بر اساس اطلاعات سایت پلیس فتا، وجود برنامه‌های ناشناس می‌تواند زنگ هشداری برای ویروسی شدن گوشی باشد. اگر در حال کار با گوشی هستید و متوجه شدید بدون این‌ که برنامه را دانلود کنید در قسمت منوی شما وجود دارد سریعا آن را پاک کنید، زیرا ممکن است این برنامه نشانی از ویروسی شدن گوشی شما داشته باشد.

همچنین هنگ کردن مداوم گوشی از معمول‌ترین نشانه‌های ویروسی شدن گوشی است. بنابراین در صورتی که گوشی مداوم هنگ می‌کند و سرعت‌اش به شدت پایین آمده و شما از این وضعیت کلافه شده‌اید باید به ویروسی شدن گوشی شک کنید، زیرا ویروس‌ها سبب می‌شوند که میزان سرعت گوشی پایین بیاید.

چگونه با افزونه‌ اسکایپ لینک تماس را به ورودی تقویم اضافه کنیم

با افزونه‌ی اسکایپ در کروم، لینک‌ تماس اسکایپ را به‌سرعت در ورودی‌ تقویم اضافه کنید.

اگر از کاربران اسکایپ هستید و می‌خواهید لینک‌های تماس اسکایپ را به اشتراک بگذارید، با ترفندی که امروز آموزش می‌دهیم، به اشتراک‌گذاری لینک اسکایپ بسیار راحت‌تر خواهد شد. با من همراه باشید.

قبل از این به‌روزرسانی، افزونه‌ی اسکایپ تنها به شما کمک می‌کرد لینک‌های وب‌سایت را در اسکایپ به اشتراک بگذارید؛ اما اکنون این افزونه به شما کمک می‌کند لینک‌ تماس اسکایپ را به ورودی‌های تقویم در گوگل و تقویم‌های شخصی outlook.com و نیز پیام‌های ایمیل در جی‌میل و اوت‌لوک اضافه کنید.

ایمیل ویژگی خوبی است؛ اما یکپارچگی تقویم بسیار جالب توجه است. هرکسی که دعوت شما را می‌پذیرد، وقتی به یادآور (reminder) تقویم دست بیابد، به‌سرعت به تماس اسکایپ نیز دسترسی پیدا می‌کند. این روش بهتر است از اینکه در آخرین لحظه در صندوق پستی خود به کاوش بپردازید. 

برای شروع، افزونه‌ی اسکایپ را از استور کروم دانلود و نصب کنید، سپس لینک Skype video call را در ورودی‌های گوگل و اوت‌لوک اضافه کنید.

در مرحله بعد، تقویم را در وب‌سایت outlook.com اجرا و روی گزینه‌‌ی New کلیک کنید تا پنجره‌ی ورودی تقویم باز شود. در سمت راست بالای صفحه، دکمه‌ای خواهید دید که عبارت Add Skype video call را نشان می‌دهد، روی دکمه و لینک حاوی دعوت‌نامه‌ی پیوستن به تماس ویدیویی اسکایپ که در بخش یادداشت‌های رویداد پیشنهاد می‌شود، کلیک کنید. اکنون باید تنها رویداد را مانند سابق ایجاد کنید.

افزونه‌ی کروم به‌طور مشابه در تقویم گوگل کار می‌کند. Google Calendar را اجرا و در سمت چپ صفحه‌ی روی Create کلیک کنید تا رویداد جدیدی شروع شود. در زیر بخش Event details روی لینک Add Skype video call کلیک کنید، بعد از چند ثانیه لینک تماس ویدیویی اسکایپ شما آماده خواهد شد. 

اسکایپ برای کروم در داخل تقویم گوگل به کوکی‌های برنامه‌های ثالثی از دامین‌های skype.com و live.com مایکروسافت استناد می‌کند.

همچنین اگر کروم را نصب کرده‌اید تا کوکی‌های برنامه‌های ثالث را بلاک کنید، باید live.com و Skype.com را به لیست افزونه‌های خود اضافه کنید. برای این کار، عبارت chrome://settings/content را تایپ و بعد روی Enter و … Content settings کلیک کنید. سپس در پنجره‌ای که باز می‌شود، روی  Manage … exceptions کلی و دو نمونه‌ login.live.com و [*.]skype.com را وارد کنید. پیش‌تر تنها کوکی‌ها از سرویس لاگین live.com مایکروسافت پذیرش می‌شدند درحالی‌که اکنون کوکی‌های skype.com که فرمت foo.skype.com دارند نیز پذیرفته می‌شوند.

در کنار دعوت‌ها و ایمیل تقویم، افزونه جدید اسکایپ به شما امکان اشتراک‌گذاری لینک‌های تماس اسکایپ از طریق توییتر هم می‌دهد، تنها باید مراقب حریم خصوصی خود باشید؛ چون بیشتر گفتگوهای توییتر حالت عمومی دارند و هرکس که لینک اسکایپ شما را داشته باشد، می‌تواند با شما تماس اسکایپی برقرار کند.

نحوه غیر فعال کردن درخواست دسترسی به موقعیت مکانی در مرورگرها

احتمالا بارها پیش آمده است که در مرورگرهای مختلف برای دسترسی به موقعیت مکانی فعلی شما درخواست مجوز شود؛ اما چگونه می‌توان این قابلیت را غیر فعال کرد؟

سرویس‌های مبتنی بر مکان به‌سرعت در حال فراگیر شدن هستند و از این‌رو دائما با ورود در این سرویس‌ها، برای دسترسی به موقعیت مکانی فعلی و ذخیره‌ی آن از شما درخواست مجوز می‌شود. با اینکه سرویس‌های مکان محور، مفید و کاربردی هستند؛ اما این درخواست‌های مداوم به‌ویژه در مرورگرها می‌تواند آزاردهنده باشند. بنابراین می‌خواهم نحوه غیر فعال کردن درخواست‌ موقعیت مکانی را در مرورگرها به شما آموزش دهم.

مایکروسافت اج

بهتر است با ساده‌ترین گزینه شروع کنیم؛ چرا که مرورگر اج بر پایه‌ی پلتفرم ویندوز استور ساخته شده است و می‌توان به‌سادگی درخواست‌موقعیت مکانی را غیرفعال کرد. کافی است وارد آدرس Settings --> Privacy --> Location شوید. صفحه را به سمت پایین اسکرول کنید تا به گزینه‌ی Choose apps that can use your location برسید. اکنون باید اسلایدر مربوط به اج را روی off قرار دهید.

گوگل کروم

در مرورگر کروم باید روی آیکون منو (آیکون سه‌نقطه‌ی عمودی) در سمت راست نوار آدرس کلیک کنید. از منوی بازشده گزینه‌ی Settings را انتخاب کنید. در انتهای این منو روی Show Advanced و سپس مسیر Privacy --> Contetnt کلیک کنید تا پنجره پاپ‌آپ باز شود. صفحه را اسکرول کنید به بخش Location برسید و سپس روی گزینه‌ی Do not aloow any site to track your physical location  کلیک کنید. اکنون روی Done کلیک کنید.

اپرا

اپرا مرورگر بعدی است که به آن می‌پردازیم. این مرورگر از همان هسته‌ی کروم استفاده می‌کند و در نتیجه تنظیمات آن‌ها مشابه است. روی منو در گوشه‌ی بالا سمت چپ کلیک کنید و از منوی بازشده روی Settings بزنید. در تب‌های بازشده روی Websites از ستون سمت چپ کلیک کنید. در قسمت Location روی گزینه‌ای با برچسب Do not allow any site to track my phisycal location بزنید.

موزیلا فایرفاکس

فایرفاکس یکی از پرکاربردترین مرورگرها در بین کاربران است. تنظیمات موقعیت مکانی فایرفاکس در منوی تنظیمات مخفی این مرورگر قرار دارد. باید در نوار آدرس عبارت about:config را تایپ و سپس اینتر کنید.

در ادامه پیغام هشداری با عنوان This might void your warranty نمایش داده می‌شود که باید روی عبارت I accept the risk  کلیک کنید.

سپس عبارت geo.enabled را در کادر جستجو وارد کنید و کلید اینتر را بزنید. فقط گزینه‌ی مورد نظر به شما نشان داده می‌شود که با دو بار کلیک کردن روی آن می‌توانید تنظیمات را غیرفعال کنید. زمانی موقعیت مکانی غیرفعال می‌شود که زیر گزینه‌ی Value مقدار false درج شود.

اینترنت اکسپلورر

اگر همچنان از اینترنت اکسپلورر استفاده می‌کنید، می‌توانید درخواست ثبت موقعیت مکانی را غیرفعال کنید. این روش برای اینترنت اکسپلورر ۱۱ است. در قسمت سمت راست بالا روی آیکون تنظیمات کلیک کنید. از منوی بازشده Internet Options را انتخاب کنید. در پنجره‌ی بازشده تب Privacy را انتخاب کنید و تیک گزینه‌ی Never allow websites to request your physical location را از قسمت Location بزنید. اکنون روی Apply و سپس OK کلیک کنید.

سافاری

موضوع برای کاربران سیستم‌های مک و مرورگر سافاری کمی متفاوت است. در این مرورگر باید از مرورگر خارج شوید و منوی سیستم اپل را باز و سپس System Preferences را انتخاب کنید. از گزینه‌های نمایش داده‌شده، روی Security & Privacy و سپس روی تب Privacy کلیک کنید.

پیش از هر تغییری باید در گوشه‌ی پایین سمت چپ روی آیکون قفل کلیک کنید و رمز عبور مورد نیاز را وارد کنید. بعد از این کار، از گزینه‌های پیش‌ رو، Location Services را انتخاب و از پنجره‌ی اصلی، گزینه‌ی Enable Location Services را از حالت انتخاب خارج کنید. البته می‌توانید با اسکرول کردن صفحه به پایین ویژگی مورد نظر را تنها برای سافاری غیرفعال کنید.

مایکروسافت در ویندوز 10، مرورگر اج را به جای کروم و فایرفاکستوصیه می‌کند.

مایکروسافت در اقدامی تازه، سعی دارد به استفاده‌کنندگان گوگل کروم و فایرفاکس در ویندوز ۱۰ اطلاع دهد که Edge از امنیت بیشتری نسبت به دو رقیب خود برخوردار است.

بنا به گفته‌ی سخنگوی مایکروسافت؛ نمایش این پیام از اوایل ماه نوامبر شروع شده است. در ماه جولای، مایکروسافت در موردی مشابه از کاربران خواسته بود مرورگر اج را به‌جای کروم و فایرفاکس (به دلیل مصرف بالای باتری) استفاده کنند.بنا به گزارش یکی از کاربران سایت Reddit با نام کاربری illCodeYouABrain، این پیام هم‌زمان با اجرای نرم‌افزار فایرفاکس نشان داده می‌شود؛ البته این موضوع همیشگی نیست و با هر بار اجرا شاهد نمایش این پیام نیستیم. همین اتفاق در زمان اجرای کروم نیز روی می‌دهد.

در ماه جولای؛ سخنگوی مایکروسافت اعلام کرد این پیام برای ارائه‌ی سریع و آسان اطلاعات به کاربران طراحی شده است تا بتوانند با استفاده از آن، ویندوز ۱۰ را به بهترین شکل تجربه کنند.

این سخنگو بعد از  ظاهر شدن دوباره پیام، گفته است:

 در ویندوز ۱۰، کاربران قادرند تنظیمات پیش‌فرض برنامه‌ها را به انتخاب خود تغییر دهند و این موضوع شامل دریافت اطلاع‌رسانی‌های سیستمی نیز می‌شود؛ پس اگر می‌خواهید این پیام‌ها را دریافت نکنید، کافی است به Settings appبروید و در بخش System و زیرشاخه‌ی Notification، گزینه‌ی Get tips, tricks and suggestions as you use Windows را غیرفعال کنید.

موسسه‌ی NSS Labs که با مایکروسافت در زمینه‌ی بررسی و مطالعه بر روی مرورگرها سابقه‌ی همکاری دارد، در مقایسه‌ای که بین ۳ مرورگر بزرگ ویندوز انجام داده است، اج را پیروز این رقابت می‌داند.بخشی از پیام ظاهرشده این است که مرورگر اج می‌تواند بدافزار‌های سرقت و افشای اطلاعات کاربران (Social engineering) را ۲۱ درصد بیشتر مسدود کند و منبع این آمار مقایسه  NSS Labs است.

امنیت یکی از پارامترهای مهم در مرورگرها است و حقیقتا اج را می‌توان یک مرورگر امن نامید. مایکروسافت زمان زیادی صرف ارتقا و پیشرفت امنیت مرورگر خود کرده و منطقی است که بخواهد این موضوع را پررنگ‌تر نشان دهد. البته باید این مورد را در نظر گرفت که کروم و فایرفاکس هیچ‌کدام گزینه‌ای مانند سیستم نوتیفیکیشن اج ندارند. امسال مایکروسافت رقابت میان مرورگرهای ویندوز ۱۰ را به مرحله‌ی تازه‌ای رسانده است.

نظر شما در مورد عملکرد و امنیتی مرورگر اج چیست؟